Ulica Tęczowa skupia jak w soczewce skutki dziewiętnastowiecznej rewolucji przemysłowej i jej kresu w epoce nowoczesności. Przy Dworcu Świebodzkim, łączącym dawny Breslau ze Świdnicą i Świebodzicami, powstały browary i fabryki, produkujące m.in. wagony i armaturę sanitarną, zakład gazowy, dzięki któremu część śródmieścia otrzymała oświetlenie.
Przebieg tras kolejowych zdeterminował nową siatkę urbanistyczną, a wzdłuż ulic wytyczanych w drugiej połowie XIX wieku, wyrosły kamienice czynszowe i szkoła ludowa. Architektoniczną perłą tej części miasta był nieistniejący obecnie kompleks domu opieki i kościoła św. Trójcy, dominujący przestrzennie nad okoliczną zabudową.
Dziś przestrzeń ulicy Tęczowej jest mozaiką architektonicznych śladów przeszłości, które wraz z rozwojem miasta uzupełniły nowe budowle. Zniszczenia wojenne, transformacje ustrojowe i gospodarcze wydały wyrok na dawny wrocławski przemysł i kolej. Przestrzeń nieistniejących hal produkcyjnych jest dziś obszarem inwestycji mieszkaniowych, będących świadectwem ciągłej transformacji i rozwoju Wrocławia.
